خرید آهن برای ساخت صنایع دستی در بازار آهن
آهنگری یک صنعت سنتی است که در آن آهن فرآوری می شود یا اقلام فلزی با آهنگری یا پرس تولید می شود و سپس در بازار آهن عرضه میگردد. آهنگران معمولاً با آهن و فولاد کار می کنند، اما استفاده از فلزات دیگر مانند برنز، برنج یا مس نیز غیرمعمول نیست. در ادامه مقاله با ما همراه باشید
آهنگرها همیشه در کشورهای سراسر جهان مورد احترام بوده اند
در بسیاری از ادیان در سراسر جهان، تنها خدای "کار" خدای آهنگر بود. یونانیان هفائستوس داشتند، رومی ها ولکان داشتند و ادیان اسلاو دارای سواروگ بودند.
اصول اولیه آهنگری به قبل از ذوب آهن از سنگ معدن باز می گردد. و عصر فلزی واقعی زمانی آغاز شد که بشریت آهنگسازی را آموخت. قدیمی ترین محصولات آهن تقریباً 4000 سال قدمت دارند.
آهنگرها افراد محترمی در کشورهای سراسر جهان بودند و حتی در برخی کشورها با جادوگران برابری می کردند. همانطور که مردم عادی دیدند، آنها توانستند از هیچ چیز بسیار شگفت انگیزی بسازند، مثلا سنگ آهن ، یک قطعه سنگ کثیف و خاکستری. در ابتدا ابزار و سلاح جعل کردند و بعدها جواهرات، وسایل خانه و قطعاتی برای تجهیزات کشاورزی ساختند.
ویژگیهای کارهای قبلی بیان هنری (تزیینشده، نقش برجسته و صفحات طلا یا نقره) است، در حالی که آثار بعدی کاربردیتر بودند. با ظهور چکش های آب در قرن شانزدهم، دکور ساختمان های جعلی (لامپ ها، دروازه ها، نرده ها) گسترده شد.
در لیتوانی به عنوان واردات ظاهر شد
اولین محصولات آهنگری در قرن پنجم قبل از میلاد در لیتوانی ظاهر شد. ابتدا وارداتی بودند، اما صنعتگران محلی به زودی شروع به تولید آنها کردند. اولین موردی که رواج یافت جواهرات مارپیچ (حلقه های معابد، دستبندها، سنجاق های چوبی) ساخته شده از سیم برنجی بود و جواهرات عظیم تر، سلاح ها (سر پیکان، تبر، چاقو)، و قطعاتی برای تجهیزات کشاورزی (شاخن های گاوآهن) ظاهر شدند.
ساختن یک فورج گران بود – به خصوص تجهیز آن. از این رو صنعتگرانی که تازه این هنر را آموخته بودند نمی توانستند کارگاه های خود را بسازند و آنها را تجهیز کنند. آهنگران جوان اغلب در کارگاه های صنعتگران دیگر یا در فورجه های متعلق به املاک یا کشاورزان شروع به کار کردند. در قرن چهاردهم، آهنگران شروع به هجوم به شهرها و املاک کردند و بعداً شروع به راه اندازی در شهرها و روستاها کردند. یکی از مشاغل اصلی آهنگر نعل زدن اسب ها بود، بنابراین وسایل مورد نیاز خود را با خود حمل می کرد. آهنگران تخصصی نام های مختلفی داشتند: مسگری که با مس کار می کرد، زرگری که با فلزات گرانبها (طلا، نقره) کار می کرد و اسلحه سازان سلاح سرد می ساختند.
صنایع دستی که هنوز هم زنده است
در اوایل دهه 1970 آهنگری با سازماندهی روزهای آهنگری رایج شد که بعداً بخشی از جشنواره های فولکلور و تعطیلات ملی شد. در سال 1979، موزه ای به این هنر در کلایپدا افتتاح شد. در اواخر قرن بیستم، آهنگری هنری دوباره شروع به توسعه کرد. در حال حاضر 31 آهنگر صنعتگر دارای گواهینامه در لیتوانی وجود دارد.
http://steelland.loxblog.com/post/5